ساختار ژنتیکی زمانی جمعیت‌هایی از گونه راش (Fagus orientalis) در ایران

در جنگاکاری با گونه های بومی می بایست حفاظت از گوناگونی زمانی و ساختار جغرافیایی تنوع ژنتیکی گونه‌های جنگلی در نظر گرفته شود. برای تهیه اطلاعات کاربردی در مورد کارآمدی روشهای جمع‌آوری نمونه، ترکیب ژنتیکی ده جمعیت راش (حداقل 40 درخت در هر جمعیت) و نتاج آنها (بذور 10 درخت مادری در هر جمعیت، به میزان 7 بذر از هر درخت) توسط چهار لوکوس میکروساتلایتی پلی‌مورف بررسی شد. تکثّر آللی در نمونه‌های بذر بیش از درختان بالغ بود که حاکی از وجود جریان ژن از جمعیتهای گیاهی مجاور است. مقایسه مقادیر تنوع ژنتیکی بین درختان بالغ و نسل بذری هیچ اختلافی را از نظر غنای آللی (Na)، تعداد موثر آللها (Ne)، تعداد آللهای نادر (Nr)، هتروزیگوزیتی مشاهده شده (Ho) و هتروزیگوزیتی مورد انتظار (He) نشان ندادند. تمایز ژنتیکی در فراوانی آللی بین درختان بالغ و نسل بذور نیز بسیار کم بود (Fst = 058/0). روابط ژنتیکی نزدیکی بین درختان بالغ و نسل بذری در هر جمعیت وجود داشت که بوسیله روش معدل گروهی (UPGMA) نشان داده شد و آنالیز واریانس ملکولی (AMOVA) نیز آن را تأیید نمود. در این پژوهش برخی ویژگیهای جمع‌آوری بذر مورد بحث قرار گرفت.